Lamssalami

Rolde. Een aantal keren bewust bezocht. Eerst als voetballer, Rolder Boys-uit; altijd lastig. Toen als gefrustreerde leidinggevende. Uithuilen bij mijn coach, die een landelijk huisje heeft bij het Balloërveld. Sinds vorig jaar ervaar ik de omgeving op een heel andere manier. En die beleving bevalt me het beste.



Vijf maanden geleden begon mijn KNNV avontuur op het Balloërveld. Tropische temperaturen, een gemêleerd gezelschap en vooral veel arthopoda. Een ultieme combinatie leidend tot het recept voor ontspanning. Dus waarom niet nog een kijkje nemen in de winter?



Startend bij de Sint Jacobuskerk 5.0 van Rolde. De weersverwachtingen zijn OK. Hier en daar een buitje, een verfrissend windje en nogal wat zon. Via Duvels Kut begeven we ons naar het Rolderdiep. De Koelandsdijk begeleidt ons door ruilverkavelingsresultaten. De historie erachter is spannender dan het uitzicht.

D18

Actie!

Koelandsdijk

Het Rolderdiep brengt meer opwinding.

Samenspel water, beton, zon en zwaartekracht

 Kleine zwanen houden ons met argusogen in de gaten. Uiteindelijk komen we te dichtbij.

Kleine zwaan (Cygnus columbianus bewicki)

 Langzaam lopen we door naar het Balloërveld. Wat fungi verwelkomen de wandelaars, die het terrein voor zichzelf lijken te hebben.

Judasoor (Auricularia auricula-judae)

Gewone oesterzwam (Pleurotus ostreatus)

Dwergviltkruid (Filago minima)

 We overleven een buitje, schuilen en lunchen bij de schaapskooi. De plaatselijke kinderboerderij  komt voorbij en zorgt voor het nodige vertier. Ze verkopen hier lamssalami.

Geit (Capra hircus)

 Mocht je hieraan toe willen geven (en waarom niet als erkende carnivoor), loop dan even de stal in.

Schaap (Ovis aries)

Prettige gedachte dat deze eerstelingen binnenkort in de worst verdwijnen. Terwijl iedereen zich loopt de vergapen aan de lieflijkheid in het kwadraat, worden de plannen voor de rest van dag doorgenomen. Het klaart wederom op en we maken nog een extra lus.

Richting Kampsheide. En jawel! De winterflora doet zijn eer weer aan. Geheel zelfstandig determineren we deze katjesdrager als hazelaar. Later wordt dit bevestigd. Met overdreven trotsheid geniet ik verder van de landschap en de mensen om me heen. Er was nog enige hoop op klapeksters, maar dat wordt een andere keer. 

Hazelaar (Corylus avellana)

Gele trilzwam (Tremella mesenterica)

Rolde en omgeving, niet tot ziens.... maar tot snel.

Kolibries in de oren- A.S. Troelstra

Geen uitstapje in de frisse lucht dit keer. Ik begeef me op glad ijs. Mijn eerste boekrecensie. Tja, en dan moet het natuurlijk over een natuurhistorisch verhaal gaan. En ik heb 'm nog niet eens uit! Toch durf ik al een mening hierover neer te zetten. Het is mijn tweede Troelstra. Tijgers op de Ararat (2003) is het debuut als je het zo mag bekijken. In 2005 kwam het in mijn bezit en samen met mijn reis door Afrika leek dit mijn oude liefde voor de biologie weer aan te wakkeren. Het kostte wel veel tijd en moeite. Het is namelijk een lijvige opsomming van vooral botanische natuurhistorische verhalen. Als niet-florist een flinke hap en het heeft me lang in twijfel gelaten over de vervolgen. Spitsbergen naar Suriname heb ik voorlopig genegeerd en uiteindelijk won mijn nieuwsgierigheid het toch. Tijd voor kolibries in de oren.

De illustratie op het voorblad doet je smullen. Twee kolibries nodigen uit om snel te beginnen. Vijftien hoofdstukken wachten. Elk met een eigen thema en reisgebied. In grote lijnen worden er twee à drie natuurhistorische reizigers gevolgd in elk hoofdstuk. Soms met teksten van de hoofdrolspelers, soms met resumeerde begeleiding van Troelstra en aanvullend met de kennis van nu. Dat is de eerste vier hoofdstukken  geen probleem. Dan wordt het toch een soort herhalingsoefening. De lezer moet anders lezen. Het is geen vlotte roman of een enthousiast betoog van Gould. Maar dat geeft niet. Jezelf verplaatsen in de reiziger, hem (meestal, alleen maar mannen) bewonderen en meegaan naar het exotische oord. Het is een belevenis op zich. De zoektocht van Schomburgk naar de dwergnijlpaard is bijna aandoenlijk
A.S. Troelstra is geen auteur en is geen bioloog van beroep. Hij is emeritus hoogleraar wiskunde. Gezien de indrukwekkende volumes die hij over natuurhistorie heeft geschreven, is het in ieder geval een passie van hem en zijn kennis als leek is indrukwekkend. En een ieder die geïnteresseerd is natuurhistorie en een goede samenvatting van de geschiedenis ervan ontbeert, is eigenlijk verplicht dit aan te schaffen. En toch, en toch, hij mist net die 'touch' om het allemaal wat ontspannender te maken. Het mag ook allemaal wat korter en behapbaarder. Ik zal zeker Spitsbergen-Suriname ooit eens lezen, maar ik heb wel wat jaren vertering nodig.