Dollard

brandgans (Branta leucopsis)

Het kost vijf telefoontjes, meerdere mails, wat extra liefhebbers optrommelen. Maar dan heb je wel wat.
11 man welteverstaan en de gids. Mijn eerste echte zelfgeregelde excursie. Toch een lichte spanning die ochtend. Hoe gaat het worden? Geen afbellers?
Ik houdt rekening met tegenslagen, maar iedereen is netjes rond 11:00u. gearriveerd bij de Reiderhoeve.
 
Dat we pak'm beet 15 km extra polderweggetjes en enige meters zachte berm meepikken en daardoor het vehikel kilo´s hebben verzwaard met plakken klei, mag de pret niet drukken. De koffie staat al klaar. In een kan op tafel, koek wordt gesneden. Een hartelijk welkom. Een heel klein alarmbelletje druk ik weg in mijn hoofd. Dit was niet helemaal zoals we hebben afgesproken. Een deel van de groep waardeert de leut zeer, dus ik laat het gebeuren. Door de activiteit en gezelligheid bagatelliseer ik het toch als een service van de zaak. Iedereen popelt om naar buiten te gaan.

We lopen door de Breebaartpolder en we kijken onze ogen uit. Ik lijk wel de minste vogelaar, en dat is waarschijnlijk ook zo, maar ik ben als een kind zo blij. Het voordeel van net beginnen, de soorten schieten je afvinklijst op. Een tornado aan vleugels. Beginnend bij brandganzen, besluitend bij bergeenden. Er zit van alles tussen, graspiepers, lepelaars, bruine kiekendief. Ik kan wel een tijdje doorgaan. Bovenop de dijk turen we richten het Wad. Vrolijk loopt de teller door. Iemand ziet een zeehond, gele kwikstaart vliegt door het beeld.

brandgans (Branta leucopsis)

blauwborst (Luscinia svecica)

Willen we nog naar de Kiekkaaste, dan moeten we terug naar de Reiderhoeve. Snel lunchen! Toch een misverstand over de koffie. Geen tijd en zin om moeilijk over te doen. De auto's in en naar Nieuwe Statenzijl. De windboei is grappig, de sluis geeft een grotere verrassing: bruinvis! Verschillende theorieën vliegen in het rond over de presentie van dit zoogdier, maar het blijft een prachtverschijning. Uitzicht over het rietland dat het pad naar de buitendijkse vogelkijkhut begeleidt is prachtig. Tussen het riet is het stil, het is te vroeg voor rietzangers en kornuiten. Tijdens mijn opleiding ben ik hier ook geweest. Mijmerend tussen heden en verleden. (Had ik toen maar meer opgelet!), heb ik niet door dat de gids het goed probeert te praten betreffende de koffie. Dat station ben ik reeds gepasseerd en negeer half zijn goedbedoelde adviezen. Een half uur is ons gegund in de prachtige kast, er staan mensen op tijd. Veel nieuws levert het niet op, maar het inviteert uit voor een volgende keer.

Kiekkaaste

We nemen afscheid op het parkeerplaatsje en ieder gaat zijn eigen gang. Onbedoeld ben ik gesloopt, kritisch op mezelf, maar oh zo voldaan.